Het Huis | De Groene Luiken

Het huis met de groene luiken

Een herkenningspunt aan de Vlaardingse haven
Aan de Oosthavenkade staat een pand dat iedereen in Vlaardingen kent: het huis met de groene luiken. Het karakteristieke aanzicht, de ligging aan het water en de historische uitstraling maken het tot een herkenningspunt voor buurtbewoners, bezoekers en voorbijgangers. Het is een gebouw dat je uitnodigt om even stil te staan — en vervolgens naar binnen te stappen.

Het pand ademt geschiedenis én menselijkheid. Al decennialang vindt hier het Aanloophuis zijn plek: een warme, laagdrempelige huiskamer voor iedereen die behoefte heeft aan een praatje, rust of gewoon een kop koffie. De ziel van het pand is onveranderd: aandacht, ontmoeting en verbondenheid.

Van pakhuis tot ‘zeylhuys’ (1632–1676)

De vroegste sporen op de kaart
Op een stadsplattegrond van circa 1632 staan op de hoek van de Schiedamseweg met de Oosthavenkade meerdere panden ingetekend. Naast een tuin of ‘ledig erf’ bevond zich een gebouw dat wordt gezien als het oorspronkelijke pakhuis — de voorloper van het huidige pand met de groene luiken.

In de loop van de 17e eeuw kreeg het pand een nieuwe functie als ‘zeylhuys’, een bergplaats voor zeilen van de schepen die in en uit de haven voeren. Het illustreert hoe nauw het gebouw altijd verbonden is geweest met het leven op en rond het water.

Visserijschuur en havenambachten (1676–19e eeuw)

Een werkplaats van de stad
In 1676 werd het naastgelegen woonhuis afgebouwd en vormde het samen met het pakhuis lange tijd een functionele tweeeenheid. Het pakhuis werd vooral gebruikt als typische visserijschuur, een plek waar materiaal werd opgeslagen en onderhoud plaatsvond voor schepen en netten.

De eigenaren waren vaak scheepsreder of scheepsboekhouder, wat terug te zien is in verkoopakten en transporten uit de archieven. Het verhaal van het pand is daarmee ook het verhaal van Vlaardingen als vissersstad: werk, vakmanschap en gemeenschap.

Visserijschuur en havenambachten (1676–19e eeuw)

De 20e eeuw: van visserij tot rijwielfabriek (1915–1963)

Functies wisselen, de plek blijft
In 1915 kocht de Visscherij Maatschappij ‘Proefneming’ het pand. Het diende toen als volwaardige visserijschuur, met een boetzolder en opslagruimtes voor scheepsmaterialen. Na de liquidatie van de maatschappij kende het gebouw meerdere functies: meubelfabriek, vatenhandel en zelfs een bloemenhandel in de kelder.

In 1937 werd Johannes Bakker eigenaar als koopman en rijwielhandelaar. Vanaf 1951 kwam het pand in handen van de Handelsvennootschap J. Bakker en Zonen – Benzo Rijwielfabriek. De directe relatie met de havenactiviteit vervaagde, maar het pand bleef een centraal en bedrijvig punt in de stad.

De 20e eeuw: van visserij tot rijwielfabriek (1915–1963)

Restauratie en nieuwe bestemmingen (vanaf 1963)

Beschermd, hersteld en opnieuw geliefd
De Gemeente Vlaardingen kocht het pand in 1963. Na een grondige restauratie — bekroond met de Restauratiepenning van de Historische Vereniging Vlaardingen — kreeg het een nieuwe culturele en maatschappelijke invulling. Er werd onder meer een Artotheek in gevestigd.

Later vonden ook de Vereniging van Administratieve Dienstverlening en een kinderdagverblijf hier onderdak. De historische waarde en de sociale betekenis kwamen zo opnieuw samen: erfgoed met een hart voor de stad.

Restauratie en nieuwe bestemmingen (vanaf 1963)

Een neutrale plek voor iedereen (1991–1993)

Het idee van een aanloophuis
In 1991 stelde de werkgroep Kerk en Samenleving van de Vlaardingse Raad van Kerken zichzelf de vraag: “Ligt er voor ons nog een taak in de kerk en/of de maatschappij?” Het antwoord groeide snel: er was behoefte aan een laagdrempelige voorziening, een plek waar iedereen die dat wilde kon binnenlopen.

Er volgde onderzoek, fondsenwerving en het werven en trainen van vrijwilligers. Eén uitgangspunt stond vast: het moest een neutrale locatie worden, geen kerkgebouw, zodat de drempel zo laag mogelijk zou blijven. Na maanden zoeken viel de keuze op Oosthavenkade 8 — het huis met de groene luiken.

Een neutrale plek voor iedereen (1991–1993)

Opening van het Aanloophuis

Van idee naar een levende plek
Toen de ruimtes waren opgeknapt, de eerste vrijwilligers waren getraind en de formele zaken geregeld, volgde de feestelijke opening op 11 maart 1994 door wethouder Van der Windt. Het Aanloophuis was een feit — en zette de deuren open voor iedereen die op adem wilde komen.

Sindsdien groeide het uit tot een vaste waarde in Vlaardingen: een plek waar je welkom bent voor een kop koffie, een gesprek, gezelschap of gewoon een moment van rust. De sfeer van het pand draagt daar elke dag aan bij.

Architectuur & uitstraling

Groene luiken als vriendelijk signaal
De groene luiken zijn meer dan een sierlijk detail: ze zijn het visitekaartje van het pand. Samen met de gevelindeling en de ligging aan de haven vormen ze een tijdloos beeld dat zowel historisch als warm aanvoelt.

Binnen ervaar je een huiskamersfeer: licht, zicht op het water, en muren die regelmatig worden gevuld met wisselende exposities. Het gebouw is zo ingericht dat je gemakkelijk kunt binnenlopen, blijven hangen, en je thuis kunt voelen.

Het gebouw in de stad

Erfgoed dat mensen verbindt
Het pand vertelt het verhaal van Vlaardingen: vissen, varen, werken — en nu ontmoeten. Het is erfgoed dat niet achter glas staat, maar leeft door de mensen die er samenkomen, door vrijwilligers die het draaiende houden en door buurtbewoners die meedoen.

Wie hier binnenstapt, ervaart dat geschiedenis en gemeenschap elkaar versterken. Het gebouw biedt continuïteit: een herkenbaar anker in een veranderende stad.